Durf te vertrouwen

‘Vrijdag 16 juli 2021, een datum die ik nooit meer vergeet.’ dat waren de eerste woorden van Ruud Sturznickel, adviseur crisisbeheersing/crisis coördinator VieCuri Medisch Centrum en bevelvoerder brandweer Venlo. We gaan in gesprek met Ruud en Jacqueline Driessen, externe projectcoördinator OTO, oefenleider en trainer. Beide personen zijn betrokken geweest bij de evacuatie van VieCuri Medisch Centrum op vrijdag 16 juli 2021.

Ruud schets het scenario vooraf aan het besluit tot evacuatie:

‘Zoals we allemaal weten gingen de waterstanden in die periode snel omhoog. VieCuri Medisch Centrum heeft een hoogwaterplan voor het geval de waterstanden een bepaalde hoogte bereiken, welke wij gekenmerkt hebben als een bepaalde fase waarin iets moet gebeuren. Het zag ernaar uit dat we op woensdagavond in fase oranje zouden komen en daarna zouden de waterstanden gaan dalen. In fase oranje gaan we de patiënten in kaart brengen, categoriseren en nadenken over een mogelijke evacuatie. Let wel: over nadenken dat wil niet zeggen dat we evacueren. We hebben fase oranje vaker meegemaakt maar dat vlakte altijd weer af en dan kiezen we ervoor om niet te evacueren.

Woensdagnacht hebben we de waterstanden laten monitoren door de beveiliging. Donderdagochtend hadden we overleg en was het beeld niet anders tót een uur of tien, toen werden de prognoses slechter en om 11.00 uur werd het team bij elkaar geroepen en ging het opeens in een stroomversnelling.  We zijn met het operationeel team samen gekomen en tot de conclusie gekomen dat we ons toch echt moesten voorbereiden,  evacuatie was nodig. Donderdagavond is dit met alle betreffende personen kortgesloten en werd duidelijk dat de wijken eveneens ontruimd werden. De evacuatie zou doorgang vinden mits de situatie vrijdagochtend anders zou zijn. Maar vrijdagochtend was de situatie niet anders en om 13.00 uur werd gecommuniceerd dat we overgingen tot evacuatie en op zaterdagmiddag 13.00 uur zou het ziekenhuis ontruimd zijn.’

Jacqueline is op vrijdagochtend rond 10.00 uur gebeld met de mededeling dat om 13.00 uur de beslissing zou vallen wel/niet evacueren. Zij is gebeld om ondersteuning te geven vanuit het RCPS (Regionaal Coördinatiecentrum Patiënten Spreiding). Jacqueline is zelf naar het ziekenhuis gegaan om fysiek aanwezig te zijn en om indien nodig bij te springen daar waar nodig. Eenmaal aangekomen wordt ze goed ontvangen en heeft ze ook direct het gevoel dat ze deel uitmaakt van het team.

Het gebeurt niet vaak dat een heel ziekenhuis ontruimd wordt. Er liggen al scenario’s maar het was nog nooit zo concreet. Het crisisteam kwam bij elkaar en bracht de patiënten in kaart en bekeek welke patiënten bij welk ziekenhuis onder gebracht konden worden. Dit is één van de taken van het RCPS, ontstaan vanuit Covid-19. Bij RCPS werd gekeken welke patiënt bij welk ziekenhuis ‘past’. Er werd dus niet random geplaatst en indien nodig werd ook personeel meegestuurd. Uiteindelijk is iedere patiënt ondergebracht met alle benodigde documenten. De evacuatie is heel rustig en goed verlopen. ‘We hadden de tijd, het water stond niet binnen,  en die tijd hebben we genomen zodat we niet als een kip zonder kop gingen rond rennen maar goed gestructureerd te werk konden gaan.’

Jacqueline vertelt dat RCPS een hele nieuwe opzet was. Bij VieCuri had nog nooit iemand met het systeem gewerkt, wel met LCPS in coronatijd maar nog nooit bij een evacuatie. Dat was wel even anders. Doordat alles rustig verliep was er voldoende tijd en kon ik bellen en vragen of er ruimte bij betreffende ziekhuizen voor zowel de patiënt als het personeel.

‘Een bijkomend voordeel, als je dit zo mag zeggen’, vertelt Ruud, ‘is dat we al een beetje aan de druk gewend waren vanwege Covid. Dit heeft wel meegeholpen. We kenden elkaar en konden elkaar makkelijk vinden. Tuurlijk was er wel spanning en ook ik lag donderdagnacht in bed te bedenken of ik niets vergeten was. Maar vrijdagochtend stond ik aan. Ik had een opdracht, een taak en die moest uitgevoerd worden, daarbij staat de veiligheid van de patiënt en de medewerker voorop.’

Ruud en Jacqueline zijn het beide eens dat het heel vreemd is om door een leeg ziekenhuis te lopen. Dat maak je eigenlijk nooit mee. Dan ga je weer vergaderen om weer zo snel mogelijk terug naar ‘normaal’ te gaan. In een ziekenhuis kun je niet gewoon een knopje omzetten en alle patiënten kunnen weer terug. Eerst moeten alle machines weer worden opgestart, dat heeft even tijd nodig, en als dat gebeurd is kunnen alle ( plusminus 180) patiënten weer terug.

Terugkijkend zijn Jacqueline en Ruud het ook hier met elkaar eens:

Er zijn altijd lessons learned, maar over het algemeen verliep alles gestructureerd en rustig. Belangrijk is dat je moet durven vertrouwen op de mensen om je heen want ieder heeft zijn eigen expertise.

Ruud geeft tot slot nog aan dat het heel mooi was om te zien dat ook iedereen hulp bood: familieleden van medewerkers, buren, etc.. Je hebt elkaar nodig in momenten als deze en dat is bij deze evacuatie goed gegaan!

‘Vrijdag 16 juli 2021, een datum die ik nooit meer vergeet.’ dat waren de eerste woorden van Ruud Sturznickel, adviseur crisisbeheersing/crisis coördinator VieCuri Medisch Centrum en bevelvoerder brandweer Venlo. We gaan in gesprek met Ruud en Jacqueline Driessen, externe projectcoördinator OTO, oefenleider en trainer. Beide personen zijn betrokken geweest bij de evacuatie van het VieCuri Medisch Centrum op vrijdag 16 juli 2021.

Ruud schets het scenario vooraf aan het besluit tot evacuatie:

‘Zoals we allemaal weten gingen de waterstanden in die periode snel omhoog. VieCuri Medisch Centrum heeft een hoogwaterplan voor het geval de waterstanden een bepaalde hoogte bereiken, welke wij gekenmerkt hebben als een bepaalde fase waarin iets moet gebeuren. Het zag ernaar uit dat we op woensdagavond in fase oranje zouden komen en daarna zouden de waterstanden gaan dalen. In fase oranje gaan we de patiënten in kaart brengen, categoriseren en nadenken over een mogelijke evacuatie. Let wel: over nadenken dat wil niet zeggen dat we evacueren. We hebben fase oranje vaker meegemaakt maar dat vlakte altijd weer af en dan kiezen we ervoor om niet te evacueren.

Woensdagnacht hebben we de waterstanden laten monitoren door de beveiliging. Donderdagochtend hadden we overleg en was het beeld niet anders tót een uur of tien toen werden de prognoses slechter en om 11.00 uur werd het team bij elkaar geroepen en ging het opeens in een stroomversnelling. We zijn met het operationeel team samen gekomen en tot de conclusie gekomen dat we ons toch echt moesten voorbereiden, evacuatie was nodig. Donderdagavond is dit met alle betreffende personen kortgesloten en werd duidelijk dat de wijken eveneens ontruimd werden. De evacuatie zou doorgang vinden mits de situatie vrijdagochtend anders zou zijn. Maar vrijdagochtend was de situatie niet anders en om 13.00 uur werd gecommuniceerd dat we overgingen tot evacuatie en op zaterdagmiddag 13.00 uur zou het ziekenhuis ontruimd zijn.’

Jacqueline is op vrijdagochtend rond 10.00 uur gebeld met de mededeling dat om 13.00 uur de beslissing zou vallen wel/niet evacueren. Zij is gebeld om ondersteuning te geven vanuit het RCPS (Regionaal Coördinatiecentrum Patiënten Spreiding). Jacqueline is zelf naar het ziekenhuis gegaan om fysiek aanwezig te zijn en om indien nodig bij te springen daar waar nodig. Eenmaal aangekomen wordt ze goed ontvangen en heeft ze ook direct het gevoel dat ze deel uitmaakt van het team.

Het gebeurt niet vaak dat een heel ziekenhuis ontruimd wordt. Er liggen al scenario’s maar het was nog nooit zo concreet. Het crisisteam kwam bij elkaar en bracht de patiënten in kaart en bekeek welke patiënten bij welk ziekenhuis onder gebracht konden worden. Dit is één van de taken van het RCPS, ontstaan vanuit Covid-19. Bij RCPS werd gekeken welke patiënt bij welk ziekenhuis ‘past’. Er werd dus niet random geplaatst en indien nodig werd ook personeel meegestuurd. Uiteindelijk is iedere patiënt ondergebracht met alle benodigde documenten. De evacuatie is heel rustig en goed verlopen. ‘We hadden de tijd, het water stond niet binnen,  en die tijd hebben we genomen zodat we niet als een kip zonder kop gingen rond rennen maar goed gestructureerd te werk konden gaan.’

Jacqueline vertelt dat RCPS een hele nieuwe opzet was. Bij VieCuri had nog nooit iemand met het systeem gewerkt, wel met LCPS in coronatijd maar nog nooit bij een evacuatie. Dat was wel even anders. Doordat alles rustig verliep was er voldoende tijd en kon ik bellen en vragen of er ruimte bij betreffende ziekhuizen voor zowel de patiënt als het personeel.

‘Een bijkomend voordeel, als je dit zo mag zeggen’, vertelt Ruud, ‘is dat we al een beetje aan de druk gewend waren vanwege Covid. Dit heeft wel meegeholpen. We kenden elkaar en konden elkaar makkelijk vinden. Tuurlijk was er wel spanning en ook ik lag donderdagnacht in bed te  bedenken of ik niets vergeten was. Maar vrijdagochtend stond ik aan. Ik had een opdracht, een taak en die moest uitgevoerd worden, daarbij staat de veiligheid van de patiënt en de medewerker voorop.’

Ruud en Jacqueline zijn het beiden eens dat het heel vreemd is om door een leeg ziekenhuis te lopen. Dat maak je eigenlijk nooit mee. Dan ga je weer vergaderen om weer zo snel mogelijk terug naar ‘normaal’ te gaan. In een ziekenhuis kun je niet gewoon een knopje omzetten en alle patiënten kunnen weer terug. Eerst moeten alle machines weer worden opgestart, dat heeft even tijd nodig, en als dat gebeurd is kunnen alle ( plusminus 180) patiënten weer terug.

Terugkijkend zijn Jacqueline en Ruud het ook hier met elkaar eens:

Er zijn altijd lessons learned, maar over het algemeen verliep alles gestructureerd en rustig. Belangrijk is dat je moet durven vertrouwen op de mensen om je heen want ieder heeft zijn eigen expertise.

Ruud geeft tot slot nog aan dat het heel mooi was om te zien dat ook iedereen hulp bood: familieleden van medewerkers, buren, etc.. Je hebt elkaar nodig in momenten als deze en dat is bij deze evacuatie goed gegaan!