Soms moet je gewoon doen!

Opleiden trainen en oefenen. Het is en blijft maatwerk. Zo kreeg Clarien Schoeren-Langenkamp,  projectcoördinator crisisbeheersing en OTO Limburg, in december 2020 een telefoontje van Fleur Fiering, veiligheidskundige en crisiscoördinator bij Zuyderland,  waarin ze vroeg wat er mogelijk is om zo snel mogelijk crisiscoördinatoren op te leiden.  Op dat moment waren er  geen crisiscoördinatoren bij Zuyderland care en moest zo spoedig mogelijk een team geformeerd worden. De 1-jarige HBO-opleiding Crisiscoördinator Zorg koude fase biedt deze mogelijkheid maar dat was in de tijd niet haalbaar. Dus moesten anderen stappen worden genomen.  Er werd contact opgenomen met Ton Heerschop, directeur crisisbeheersing bij Parcival. Parcival heeft de HBO-opleiding ontwikkeld en aan Ton werd de vraag gesteld of ze de opleiding konden inkorten.

In drie weken tijd volgden heel wat gesprekken tussen Clarien, Fleur en Ton. Ton is heel duidelijk als gevraagd wordt naar de mogelijkheden. ‘Kwaliteit staat voorop en door een opleiding in te korten is het van belang dat je als opleidingsinstituut wel die kwaliteit kunt blijven waarborgen, anders moet je zo eerlijk zijn en ‘nee’ verkopen.’ De bestaande opleiding werd onder de loep genomen en er werd nauwkeurig gekeken welke elementen wel of niet meegenomen konden worden. Zo ontstond een verkorte opleiding CCZ koude fase.

Op 11 januari 2021 was het zover, een groep van 5 enthousiaste en gedreven medewerkers zat klaar om binnen één week klaar gestoomd te worden tot crisiscoördinator koude fase. Het was een pittige week voor zowel de deelnemers als de trainers. ‘Je kwam in een wervelwind terecht’, vertelt Fleur, ‘De eerste twee dagen waren alsof een tsunami aan informatie over je heen kwam. Daarbij waren het lange dagen want ook in de avond werd getraind. Op woensdag en donderdag viel het allemaal op z’n plek, zag je de samenhang en was er een mooie dynamiek in de groep ontstaan. De trainers waren kundig en prikkelden ons om net dat stapje verder te zetten. Op vrijdag zat iedereen op hetzelfde niveau en werd de training afgesloten met een oefening waar je toch al beetje een idee kreeg van de warme kant: ‘Wat ga je doen als er echt iets aan de hand is?’

Fleur geeft aan dat het prettig was om met een kleine groep te trainen. ‘Je leert elkaar goed kennen, we hebben in die week elkaars kwaliteiten leren kennen en elkaars aandachtspunten: Hoe reageer je op iets of iemand en dat weet je nu ook direct van elkaar. We zitten nog altijd bij elkaar op kantoor en we zijn een (h)echt team.’

‘Dit is ook onderdeel van de training geweest’, geeft Ton aan. ‘Hoe is de interactie, hoe communiceer je met elkaar en hoe ga je onder druk met elkaar om? Ik wil wel iets maar hoe wordt dit door de ander ontvangen? Je bent als crisiscoördinator ook adviseur en op momenten dat het advies niet zo goed uitkomt, moet je wel de boodschap kunnen brengen. Communicatie in crisis, daar valt en staat het mee!’

Het was een hele klus om 10 opleidingsdagen inclusief scriptie terug te brengen naar 5 opleidingsdagen maar Ton en Fleur kijken tevreden terug naar het resultaat. Ton maakte de opmerking: ‘Het was echt kill your darlings. Echt mooie elementen in de opleiding konden we in die week niet doen maar we hebben de essentie van het werk goed kunnen overbrengen. En dat is ook de vraag van Fleur geweest.’ Hierop antwoordt Fleur: ’Als je met de handen in het haar zit, moet je terug naar de kern en kijken wat mogelijk is en vooral, durf te vragen! Niet te veel denken maar doen. Anders hadden we hier niet gezeten en ons verhaal kunnen vertellen.’ Daarbij kijkt ze lachend naar Ton, die bevestigend knikt. De dynamiek van een week intensief trainen is nog voelbaar ondanks dat beide personen elkaar 1,5 jaar niet hebben gesproken.